وقتی تکلیفمان با محیط زیستمان مشخص نیست
هرچه در این سالها به عقب برمی گردم و دوباره و چند باره خاطرات را مرور می کنم ، می بینم ای بدک هم نیست این کارهای فرهنگی و تبلیغات سراسری آلوده نکردن محیط زیست و رها نکردن زباله ها در محیط اطراف اما به یکباره وقتی یک نفر از داخل ماشینی که دارد با خانواده عزیزش سفر میکند و تنقلات و میوه نوش جان می کنند و زباله آن را بی پروا از پنجره ماشین به محیط اطراف می سپارد ، عمیق تر می اندیشم که هنوز نه ..... بهتر شده ایم ولی هنوز کار داریم ، خیلی هم کار داریم...
یادم هست روزی با یکی از این قبیل افراد که نام بردم و شاید در جامعه ما کمتر از 10 درصد شمارشان باشد به گفتگو نشسته بودم حرف جالبی ذهنم را مشغول ساخت و آن اینکه او می گفت این زباله ها به طبیعت برمی گردد و بعد برخی از انها حتی بعنوان کودهای زمینی و ..... در می آیند. باز هم به فکر فرو رفتم ، حرف اولش درست بود که زباله به طبیعت برمی گردد و تجزیه خواهد شد اما او نمی فهمید که مثلا قوطی نوشابه یا آب معدنی بین 100 تا 1000 سال زمان لازم است برای تجزیه اش و برگشتنش به محیط و آنهم با چه وضعی !!! برگشتنی کاملا شیمیایی و سمی برای نسل های بعدی. اما براستی مشکل کجاست ؟ مشکل فرد است یا آموزش غلط؟ مشکل زباله است یا جمع آوری آن ؟ مشکل فرهنگ آموختن نریختن زباله است یا آموختن جمع آوری آن ؟ مشکل کجاست؟
امروز در شهرمان و یا اطراف انواع و اقسام انجمن ها , کانون ها و گروه هایی را می بینیم که در زمینه حفظ محیط زیست و پاسداشت آن کار می کنند. عاشقانه هم کار می کنند اما .....
ما یاد گرفته ایم که فقط زباله را جمع آوری کنیم ، یاد نگرفته ایم برای آموزشن نریختن زباله کلاس های آموزشی و همایش بگذاریم.
ما یاد گرفته ایم که مثلا گروه دوست داشتنی یاوران شورا بخصوص در ایام نوروز یار و یاور ما هستند و بعد از سیزده بدر کوهی از زباله جمع میکنند ، اما یاد نگرفته ایم زباله ای در این ایام انباشته نکنیم تا قامت این دوست داشتنی ها خم نشود.
ما یاد گرفته ایم در بیابان پلاستیک زباله ببریم و زباله ها را در آن جمع کنیم اما برخی از ما یاد نگرفته ایم این زباله را با خود برگردانیم و در محیط رها نسازیم.
ما یاد گرفته ایم کودکان معصوممان را در هنگام جمع آوری زباله به کمک بطلبیم و زباله های کثیف را با دستان کوچکشان جمع کنند و عکس بگیریم و به آن بنازیم اما یاد نگرفته ایم به جای خم شدن قامت کودکی ، روش نریختن زباله را به او برای نسل آینده اش تفسیر کنیم.
ما یاد گرفته ایم جمع کنیم ، جمع کنیم و جمع کنیم زباله ها را..... همین.
امروزه در دنیای پیشرفته زیست محیطی این روش کاملا منسوخ است. کمپین های زیادی در سراسر جهان به مردم آموزش می دهند که چگونه زباله ای را تولید نکنند نه اینکه تولید کنند و بعد جمع آوری گردد. در بسیاری از فروشگاه های معتبر دنیا کیسه های پلاستیکی کاملا ممنوع است و استفاده ای نخواهد شد تا محیط زیست بیشتر از این آسیب نبیند. راهکار چیست؟
تعامل انجمن ها و کانون ها با یکدیگر و نگارش برنامه ای مدون در این خصوص ، به همراه همایش های زیست محیطی و استفاده از اساتید مطرح کشوری در زمینه محیط زیست بهترین کار ممکن است.
بیاییم کم کم که فصل بارندگی می شود و گشت و گذار ها و طبیعت گردی ها رونق می گیرند ، تکلیف خودمان را با خودمان همین امروز مشخص کنیم ... آیا فرزندانمان را واقعا دوست داریم و به سلامتی آنها اهمیت می دهیم؟
قضاوت با خودتان....
