کوهنورد

کوهنورد که باشی , هم از پایین به بالا نگاه میکنی و هم از بالا به پایین

کوهنورد که باشی , هم از پایین به بالا نگاه میکنی و هم از بالا به پایین

زمانی که داری مسیر رو به سمت قله میروی , هدف رو روبروت می بینی شاید خیلی نزدیک به نظر بیاد اما , همیشه برای رسیدن بهش ساعتها یا روزها به خاطرش کلی رنج و مشقت رو تحمل میکنی

در طول مسیر به عقب که برمی گردی , مسیر پیموده شده رو میبینی , پیش خودت گاهی رضایت داری و گاهی افسوس میخوری

افسوس میخوری از اینکه چه مسیرهای بهتری رو میتونستی طی کنی و یا راهی که پیمودی به نظرت خیلی کوتاه میاد ........

گاهی هم با یه نگاه پشت سرت , اشراف و آگاهی نسبت به اونچه که تا بحال پشت سر گذاشتی رو درک میکنی

گاهی هم با نگاه به بالا , به هدف ,به اوج می اندیشی و فکرت معطوف رسیدن به اوج هست

زمانی که به قله میرسی , زاویه و وسعت دیدت همزمان فرق میکنه

زاویه ی دیدت از بالا به پایین میشه اما این معنیش غرور و فخر فروشی نیست

به کوچک بودن خودت پی میبری و به کوچک بودن دنیایی که اون پایین وجود داره و اینکه مسیر و مقصد و هدف خیلی میتونه کمکت کنه

و اینجاست که با درک هر روزه ی این تصاویر , دنیا , زندگی , هستی و.... تغییر میکنه

چیزهایی در ذهنت شکل میگیره که باعث قدرت گرفتن ذهن و فکرت میشه , نگاهت عوض میشه

اینجاست که سعی میکنی نگرش و دنیات رو بهتر و بزرگتر ببینی و برای رسیدن به هدفت تلاش میکنی تا بهترین راه رو انتخاب کنی

اینجاست که به خدا نزدیکتری