پانزده اسفند نزدیک است و سنت نیکو و ماندگار درختکاری بار دیگر انسان را به طبیعت می کشاند تا به رسم هرساله درختی کاشته شود. هر ایرانی یک درخت...
درست است که ایران کشوری چهار فصل است و برخی مناطق پربارش تر، اما با این همه جزو کشورهای کویری و خشک دنیا محسوب است و هرسال باید ریسک خشکسالی را داشته باشیم. راحتترین کار ممکن هم برای جلوگیری از تغییر اقلیم و بدتر شدن اوضاع فعلی مان حفظ پوشش گیاهی و کاشت درخت جدید است. درختان بهترین خدمت را به خاک و انسانها می کنند. اما در واقعیت مساله مهمتر از کاشت نهال، مساله مراقبت و نگهداری از آنها است. باید از نهالهایی که کاشته میشود، به خوبی نگهداری شود تا به ثمر برسند و این کاشتها نتیجهبخش باشند. و اما انجمن تاگاره که پیشگام در زمینه کاشت درخت و نذر طبیعت (کاشت بذر و نهال) و سایر برنامه ها برای حفظ محیط زیست و طبیعت است با سایه انداختن ویروس کرونا باز هم شیوه های دیگری را در پیش گرفت.
سال قبل که طرح هفتاد نهال و هفتاد کتاب را با همکاری اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی و دبیرخانه پایتخت کتاب و شهرداری اجرا کرد اوج شیوع کرونا بود. کتاب ها اهدا اما نهال کمتری اهدا شد تا متقاضیان خودشان بکارند و انجمن در مدرسه استثنایی با همکاری مسئولان مدرسه چند نهال کاشت.
انجمن امسال کارت هدیه هایی را برای مشارکت در درختکاری و کاشت نهال به دانشگاه های پیام نور مرکز بین الملل اوز، آزاد اسلامی اوز و دانشکده بهداشت اهدا کرد تا نهال را خود خریداری کنند و بکارند. مبالغ کارت زیاد نیست اما امیدواریم برکت آن در کاشت و خرید نهال جاری باشد.
خیلی از درختان بهترین خدمت را به هوا، خاک، سلامتی و طول عمر انسان ها کرده اند...اما نکته جالبی که این روزها سرو صدای زیادی داشت نوعی درخت بود که یک شرکت بیوتکنولوژی چینی در رقابت و خط مقدم تلاش های جهانی برای تولید واکسنی با آن به منظور مقابله با بیماری کووید ۱۹ قرار داشت. شرکت «دیزرت کینگ» فرایندی را توسعه داده است که از طریق آن، ماده موثر درخت "کوئیلای" از پوست و چوب آن استخراج میشود. برگ درختان سبز در نظر هوشیار هر ورقش دفتری است معرفت کردگار «روز درختکاری مبارک»