دشت شاهی
مناطقی از گردشگاه‌های اطراف اوز چه بکر و چه آباد شده دست بشر که تاکنون مورد بازدید دوستان گروه قرارگرفته را می‌توان از زوایای مختلف جغرافیایی، قدمت تاریخی، زمین‌شناسی و شرایط اقتصادی زمان مورد بررسی قرارداد بی‌شک درهرحوزه تخصص ویژه خود را می‌طلبد. یکی از مکان‌هایی که چند بار بازدید شده دشت شاهی است.
این محل در سمت شمال اوز واقع است یعنی در شمال رشته‌کوهی که شرق و غرب اوز را به هم متصل می‌کند. دشت شاهی، دشت نه‌چندان وسیعی است که در پشت کوه معروف به «فل بدار» قرار دارد. هم‌اکنون دارای چاه و تلمبه، درختان گز و نخل و آب‌انباری به قدمت 15 سال و زمینی که گه گاه دستانی پیگیر، با سماجت بروی آن کشت می‌کند، می باشد.
طبق اطلاعات به‌دست‌آمده از صاحبان گذشته و کنونی، این دشت تا حدود 4 دهه قبل از رونق برخوردار بوده و در آن کشاورزی جو،گندم، سبزی و خرما انجام می‌شده است. به علت فرودستی دشت، آب باران بیشتری مهار و جذب می‌شده است و چاه‌های کم‌عمق آب لازم کشاورزی را تأمین می‌کرده اند. شرایط اقتصادی زمانه ایجاب می‌کرده که از کمترین امکانات دشت بیشترین بهره برده شود و خانواده‌ها بیشتر ماه‌های سال را در آنجا اقامت داشته و برای دادوستد محصولات کشاورزی و گوشتی (پرنده و چرنده) خود به اوز رفت‌وآمد کنند (تا دهه40خورشیدی). امروزه به دلیل امکان درآمد آسان‌تر و کمبود آب و ... این مناطق کم‌وبیش متروک‌شده‌اند. شاید زیبا و تمیز ماندن این‌چنین جاهای دیدنی، باصفا و پرخاطره به علت ماندگاری راه‌های مالرو و نبود راه آسفالت بوده است.
عبدالعزیز افسری
با تشکر از محمود احمدی
