روز و هفته هوای پاک گرامی باد

بیست و نهم دی ماه هر سال که از راه می رسد , همه تمیز و پاکیزه می شوند , از نوع گفتار و طرز بیان تا پوسترهای رنگارنگ در صفحات مجازی , سایتها , وبلاگهاو....

آن قدر از این هوای پاک در این یک هفته تعریف و تمجید می شود و روزش را گرامی می دارند که هوا هم اگر زبان سخن داشت شرمنده این موجود دوپا می شد.

اما آیا واقعا همان گونه هستیم و عمل می کنیم که در این یک روز یا یک هفته سخن می رانیم ؟ بدون شک نیستیم.

ما انسانها بعنوان اشرف مخلوقات , فقط ادای حافظان محیط زیست را در می آوریم و در یک هفته خاص رسالتمان را انجام می دهیم آن هم اغلب فقط با تبلیغ و بعد راهمان همان راه همیشگی است. ما در این قرن وانفسا ( قرن 21 ) , شرمنده هوای پاک خواهیم شد بدون شک.

آلودگی هوا یا بطور کلی آلودگی محیط زیست , دیر زمانی است که به پدیده ای جهانشمول تبدیل شده و بشر را گریزی از آن نیست.

سخن از یاس و ناامیدی و پندارهای گوناگون نیست , سخن بر سر نابودی تنها سیاره مسکونی منظومه شمسی و کهکشان راه شیری است که توسط ساکنان آن به تدریج رو به نابودی است.

اما به واقع چرا چنین است ؟ خصلت آدمیزاد که روز های تقویم را در ذهن خود یادداشت می کند تا برای همان یک روز یا یک هفته جشن بگیرد و آن را گرامی بدارد.در این موارد کمی تامل کنیم:

1) ما روز هوای پاک را گرامی می داریم در صورتی که در طول سال وسایل نقلیه خود را بی هیچ قید و شرطی روزانه و بی وقفه استفاده می کنیم تا دود ناشی از مونوکسید و دی اکسید کربن همراه با سرب فراوان هوا را کاملا آلوده سازد و فرزندان و افراد مسن تر ما , ملزم به استفاده از ماسک و مستعد خطرهای جانبی گردند. نخستین هشدار جدی درباره آلودگی هوای تهران در سال 1374 در قالب بیانیه ای موسوم به ( هوای تهران 74 ) منتشر شد. این بیانیه پیامدهای آلودگی هوای تهران در حد یک فاجعه ملی ارزیابی گردید با تاکید بر این که آلودگی هوا هر ساله جان هزاران نفر را به مخاطره می اندازد.

2)ما روز هوای پاک را گرامی می داریم در حالی که در جنگل ها پس از گشت و گذار و روشن نمودن آتش در مجاورت درختها و درختچه ها , آن را رها نموده تا باعث آتش سوزی جنگل ها و مراتع و از بین رفتن هزاران هکتار مولد اکسیژن و آلودگی هوا شویم.

3)ما روز هوای پاک را گرامی می داریم در صورتی که هنوز فرهنگ جداسازی زباله را درست درک نکرده ایم و به عنوان حافظان محیط زیست , زباله ها را یک جا آتش میزنیم غافل از این که دود ناشی از محصولات شیمیایی و بطری های پلاستیکی هوا را آلوده نموده و بشدت برای سلامتی خطرناک است.

4)ما روز هوای پاک را گرامی می داریم در حالی که , چهارشنبه سوری ها , لاستیک آتش می زنیم و دود ناشی از آن به همراه ترقه های بسیار بزرگ و دود زا , هوای محیط را کاملا آلوده و سلامتی ساکنان کره خاکی را به خطر می اندازیم.

5)ما روز هوای پاک را گرامی می داریم در صورتی که دخانیات در زندگی خیلی از انسان ها , یکی از وسایل مهم و ضروری است که علاوه بر صدمه زدن به سلامتی , هوا را آلوده می نماید.

** ما روز هوای پاک را گرامی می داریم , گرامی می داریم و فقط گرامی می داریم. همین. **

اما........

وقت آن نرسیده است که فرهنگ سازی در خصوص روز هوای پاک , جای خود را به فرهنگ غلط آلوده کردن هوا بدهد؟

و واقعا وقت آن نرسیده که توشه ای خیر برای بعد از خود به یادگار بگذاریم تا نسل بعد , به ما دشنام و ناسزا ندهد؟

-- چند سالی است که در اوز , انجمن طبیعت گردی تاگاره زیر نظر خانه فرهنگ و با همکاری اداره فرهنگ و ارشاد اوز , فعالیت خود را در راستای شعار (( همه روزها , زندگی با هوای پاک )) را سر لوحه کار خود قرار داده و کوشش ها و فعالیتهای خوبی نموده است.

طبیعت گردی هفتگی در کوهها و تپه ها و مراتع و ... علاوه بر حس لذت بخش مشاهده محیط های زیست طبیعی و بکر و زیبا ,استشمام هوای پاک اول صبحگاهی و سپس جمع آوری زباله ها در مسیر و پاکیزه نمودن آن جا را بدنبال داشته است.

کاشت گیاهان همانند بادام کوهی در دو سال اخیر در کوه های بخش اوز , نیز حرکت بزرگ دیگری از انجمن طبیعت گردی تاگاره اوز بوده است که مسلما در تمیزی هوا و تنوع پوشش گیاهی منطقه نقش بسزایی داشته است.

*** کلام آخر : ***

فارغ از همه فعالیت های جسته و گریخته که انجمن های محیط زیستی و طبیعت گردی در منطقه دارند , گره مشکلات جهت آلوده ننمودن هوا , نهادینه نمودن فرهنگ زیست محیطی و حفظ آن , در بین اقشار مختلف جامعه است.

بیاییم کاری کنیم که چشم انتظار تقویم برای گرامی داشت یک روز خاص نباشیم.

روزی برسد که نگوییم بیست و نهم دی ماه روز هوای پاک گرامی باد , بلکه بگوییم هوای پاک, ارمغان هر روزه ما برای جامعه و نسل آینده خواهد بود.

به امید آنروز