شاخه همیشه سبز محیط زیست
بارها در باب استفاده بهینه از محیط زیست و نگه داری آن , جهت نابود نشدن منابع غنی آب , هوا و خاک , صحبت گردیده و توصیه های فراوانی نیز هر روزه به شهروندان می شود تا بتوان زندگی سالمی را برای نسل امروز , و منابع ایده آلی برای نسل فردا به ارمغان گذاشت.
امروز دوازدهم اردیبهشت است و هر ساله به پاسداشت این روز , که روز معلم و استاد نامیده می شود , همه به تکاپو می افتند تا با تبریکات خاص و ویژه , یا دادن هدیه ای به معلمان و استادان , از آنها یادی کنند. اما ......
دقیق تر که اندیشه نماییم , درخواهیم یافت که مقام معلم و استاد , شباهت زیادی به ارزش حفظ محیط زیست و داشتن زندگی سالم دارد.
فرزندان ما که بدنیا می آیند , خود ما آموزگارانشان هستیم , که با پشتکار و تلاش , برای دلبندانمان , نخواهیم گذاشت خللی در روند رشد آنها پیش آید. کم کم برای آنها از محیط زیست , نگهداری منابع غنی آن , سبک زندگی سالم و ..... صحبت می کنیم و آنها را مهیا می نماییم که وقتی وارد جامعه شدند , از لحاظ کار عملی نیز محیط زیست را نگهبان باشند.
سپس آنها را به مدرسه می فرستیم , کودکان ما بزرگ و بزرگ تر می شوند و ما دلخوش از قد کشیدن رعناهای زندگیمان , دلیل اصلی رشد صحیح آنها را فراموش می کنیم.
بی شک دلیل اصلی رشد صحیح فرزندان ما , نه محیط زیست است و نه آب و هوا و خاک . چون این ها بخودی خود ,موجب رشد تعالی فرزند ما نمی گردد , اما استفاده صحیح از منابع , پذیرش اکسیژن , دوری از مواد سمی جو , نگهداری گیاهان , از بین نبردن خاک های حاصلخیز , آلوده نکردن هوای محیط و .... باعث رشد دلبندانمان و زندگی سالم آنها می شود و همه این ها را یک نفر باعث می شود : (( معلم و استاد )).
ما در زندگی هر چقدر هم تلاش کنیم تا زیر وبم محیط زیست را در حد عالی به فرزندمان بشناسانیم , باز هم موفق نخواهیم بود.
فرزند ما در محیط عملی مدرسه , دبیرستان , دانشگاه , جامعه و محیط کار , خواهد آموخت که بایستی برای داشتن زندگی آرام و سالم به محیط زیست ضربه نزد و آن را نگهبانی نماید , و این آموختن از معلم حاصل می شود و لاغیر.....
به جرا ت می توان گفت : معلم , شاخه همیشه سبز محیط زیست است.
اما یک سوال باقی می ماند :
چرا ما مردم , همیشه و هر روز در باب تکریم محیط زیست , آب , هوا و خاک , شهرنشینی و معضلات آن و ..... سخن می گوییم ولی , مقام معلم و استاد بدین بلند مرتبه ای را فقط یکبار در سال پاس می داریم. معلمی که حکم همان منابع غنی ذکر شده برای ما را دارد و در صورت نامهربانی , کمبود این منابع , لطمه جبران ناپذیری به محیط زیست امروز و آینده خواهد زد.
آیا براستی نبایستی کمی بیشتر بیاندیشیم؟
