21 تیرماه؛ روز جهانی عدم استفاده از کیسه های پلاستیکی و یک بار مصرف

مناسبت های زیست محیطی همواره یادآور نقش انسان ها در طبیعت و محیط اطراف هستند. شاید زمانی که بشر به ساخت ابزار و وسایل مختلف برای راحتی خود می پرداخت به روزی که این مصنوعات ممکن است خطری برای محیط زیست باشد فکر نمی کرد.

پلاستیک مدت زمان زیادی است که وارد چرخه زندگی انسان ها شده است و شاید نخستین پلاستیک ساخته شده هنوز تجزیه نشده باشد. کمتر کردن مصرف کیسه های پلاستیکی نیاز به فرهنگ سازی در جوامع مختلف دارد. برخی از کشورها گام های موثری را در این زمینه برداشته اند. در کشور ما هم گروه ها و انجمن های زیست محیطی و غیره در برنامه ها و فعالیت های خود ضمن ترویج فرهنگ استفاده کم از این کیسه ها با اهدای کیسه های پارچه ای و جایگزین نقش مهمی در این زمینه داشته اند.

انجمن طبیعت گردی تاگاره اوز نیز به سهم خود از زمان آغاز فعالیت ضمن کم کردن و حتی حذف کیسه های پلاستیکی، استفاده از سفره های پارچه ای و عدم استفاده از ظروف یک بار مصرف به ترویج این فرهنگ کمک می کند. این فرهنگ سازی در برنامه های مختلف برای کودکان و بزرگسالان یادآوری شده است و بخشی از هر برنامه عمومی به اهمیت حفظ محیط زیست و کاهش زباله با استفاده کمتر از پلاستیک و ظروف یک بار مصرف اختصاص می یابد.

امیدواریم خانواده ها این فرهنگ را در جمع خود نهادینه کنند و با رعایت هر چه بیشتر الگوی مناسبی برای کودکان باشند.

براساس تحقیقات انجام شده تنها در ایران سالانه بیش از 3 میلیون تن پلاستیک تولید می شود. بیشتر این پلاستیک ها نیز بادوام هستند و صدها سال طول می کشد تا به خودی خود تجزیه و نابود شوند.

نامگذاری روز بدون نایلکس

به منظور فرهنگ سازی و ارتقاء سطح دانش شهروندان در زمینه مضرات استفاده از کیسه‌های نایلونی، ۲۱ تیر ماه از سوی طرفداران محیط زیست روز بدون کیسه نایلکس نامگذاری شده است. ارتقای سطح آگاهی مردم در زمینه زیان های بهداشتی و محیط زیستی استفاده از کیسه های پلاستیکی از جمله اهداف مهم نامگذاری روز بدون نایلکس بوده است.

پلاستیک ها، سرزمین ما را اشغال می کنند

کیسه‌های پلاستیکی پس از اختراع پلاستیک در سال 1856 میلادی توسط «الکساندر پارکس» مهمان خانه‌های ما شده‌اند و در همین مدت زمان نه چندان طولانی توانسته‌اند اثرات مخرب زیادی بر جای بگذارند. در واقع زندگی مدرن علاوه بر رفاهی که برای انسان به همراه دارد گاه ضررهای جبران ناپذیری را نصیب او می کند.

براساس تحقیقات انجام شده تنها در ایران سالانه بیش از 3 میلیون تن پلاستیک تولید می شود. بیشتر این پلاستیک ها نیز بادوام هستند و صد ها سال طول می کشد تا به خودی خود تجزیه و نابود شوند. در دنیا تلاش هایی برای جلوگیری از آلودگی طبیعت به پلاستیک انجام گرفته است؛ سازمان ملل کنوانسیونی را وضع کرد که طی آن، تمام موادی که مستقیما به آب ریخته می شوند باید زیست تجزیه پذیر باشند.